یکی از مباحث مهم در مدیریت رابطه ایست که یک مدیر به عنوان اداره کننده یک سیستم خرد با سیستم کلان برقرار می سازد در مباحث تحلیلی حوزه ای خاص به رابطه میان خرد و کلان اختصاص داده شده است. در قلمرو اجتماعی این رابطه در حول محورهای زیر مورد بررسی قرار می گیرد:

آن چه که یک مدیرموفق را از دیگر مدیران جدا می سازد، قدرت او در تنظیم رابطه با دیگران است. غرض از رابطه با دیگران استفاده از نوعی اخلاق ارتباطی است که می تواند بیشترین ظرفیت بالقوه را برای مدیر تدارک ببیند. او لزومی نمی بیند روابط خود را تا مرحله روندی که انقطاعش می نامیم پایکن آورد. برای او هر انسانی میتواند مقطعی خاص به عنوان یک ظرفیت قابل فعال در نظر گرفته شود. بنابراین برای یک مدیر خوب چیزی به نام دشمنی وجود ندارد. برعکس همه انسان ها برای او منبعی اند که یا به کار آمده اند یا قابل بکارگیر تحت شرایطی خاص اند.

آنچه یک اندیشمند و نظریه‌پرداز را از بقیه جدا می‌کند،‌توان او در نگاه به گذشته و آینده و تجلی این دو در نظریه‌ای قابل‌اجراست. اگر شریعتی را یک نظریه‌پرداز بخوانیم، آن‌گاه باید این پرسش را مطرح کنیم که آیا او نیز چنین کرده است؟ برای پاسخ به این پرسش در آغاز باید ضرورت‌هایی که هر نظریه‌پرداز با آنها روبه‌رواست را مورد تحلیل قرار دهیم.

«کلوتس»، در «جمهوری جهانی» خود، که یکی از متون خواندنی در زمینهء مدائن فاضله است، می گوید: «من از هوشیاری مستبدین کمتر می ترسم تا از سهل انگاری آزادیخواهان». از نظر کلوتس و بسیاری دیگر از معاصران او، رفتارهای جمعی انقلابیون فرانسه هم «هیئتی» بود و هم افراد عضو این هیئت ها هیئتی رفتار می کردند. او می نویسد: «این هیئت ها خطرناکند چرا که نمی توان آنها را به پیروی از قانون واداشت. در حقیقت واداشتن یک فرد به پیروی از قانون بسیار سهل تر از واداشتن یک هیئت به پیروی از آن است».

داستایوسکی روزی نگرانی خود را از آنارشی چنین بیان کرد: «ترکیب عشق به بشریت با نفرت از مردم یکی از خطرات مهلک نهفته در سیاست مدرن است.»* یکی از دلایل ظهور تروریسم در نیویورک به ماهیت این شهر مربوط می گردد. نیویورک را باید نقطه تلاقی دو مکانیسم کاربرد معکوس فیزیک و متافیزیک تعریف کرد.*

گفت: این روزها به حرکت مردم در خیابان ها و پیاده روها توجه کرده ای؟ گفتم: توجه هم این روزها ابعاد و اشکال مختلف پیدامی کند. گفت: اینکه مردم بشدت عجول شده اند انگاری کسی دنبالشان کرده است و آنان به فرار مدام، آن هم در این جنگل سیمان، قیر، ماسه و دود و سرانجام به سروصدا مشغول.  گفتم: از …

مقاله‌ای که در زیر مطالعه می‌فرمائید واپسین‌ بخش مقاله‌ای است که در شماره گذشته این ماهنامه، زیر عنوان «انسان ایرانی؛ سنت و نوزائی» چاپ شد. محور آن مقاله بررسی این پرسش بنیادین بود که آیا سنت‌ها، درهرحال، و هر شرایطی تا توسعه و مدرنیته‌ در تضاد و تعارضند؟ در ذیل همین پرسش این‌ پرسش هم مطرح شد که چگونه امکان دارد «انسان‌ ایرانی» واقعیت و ماهیت سنت‌های جامعه خویش را به درستی شناسایی کند و دریابد چگونه می‌توان از تلفیق سنت‌ها با عناصری که جهان را متحول کرده‌اند، نسخه‌ای ملی برای یک توسعه ملی و پایدار، تهیه کند.

یکی از نخستین پیشگامان همراهی با ماهنامهء «گزارش» برای سامان یافتن نقد جریان روشنفکری‌ معاصر ایران، همکار گرانمایه‌مان آقای محسن قانع بصیری بود که چاپ مقالهء ایشان با عنوان «مشکل‌ روشنفکران؛ ترجمه یا خلاقیت؟» در شمارهء ۵۴ ماهنامه توجه محافل علاقه‌مند را جلب کرد. ایشان در ادامهء همان بحث، و با مورد استناد قرار دادن یکی از کتابهای دکتر داریوش شایگان، موضوع را از زاویهء دیگری مورد بحث قرار داده‌اند که در این شماره مطالعه می‌فرمایید.

در گروه دیگر، احساس غبن به صورت‌ گرایش بسیار تند به سوی همان اهداف‌ آرزومندان انقلاب ظهور می‌کند. همان‌ نیروهایی که انقلاب در آغاز آنها را به سوی‌ آرزومندی تشویق می‌کرد، اکنون به دلیل تمایل‌ انقلاب برای حرکت به سوی یک زندگی عقلایی‌ و فقدان قدرت درک موقعیت جدید، با سرعت‌ به سوی رفتارهای غیر قابل مکاشفه، برای حفظ قدرت خود کشانده می‌شوند. ترور یکی از تجلیات این تمایل افراطی است. هیچ رویدادی‌ تراژیک‌زاتر از آرمانی نیست که زمان حضور خود را از دست داده است. معمولا یک آرمان‌ زمان حضور خود را آنگاه از دست می‌دهد که‌ توانایی زایش عقول مناسب به ویژه زمانه خود را از دست داده باشد.

در اقتصاد سیاسی جامعهء بسیار اتفاق می‌افتد که یک پدیده خود را به دو یا چند صورت مختلف‌ نشان می‌دهد. یکی از آنها پدیده افزایش شدید قیمت‌هاست که گاه به صورت گرانی و گاه بصورت‌ گران‌فروشی و گاه هر دو بروز می‌کند.شرایطی که منجر به بروز این دوگانگی در عرصه پدیده بسیار مخرب افزایش قیمت‌ها شده است‌ براستی پیچیده است. از یکسو با مقوله‌ای جهانی بنام بحران ارزش مواد خام و تغییر ساختار مبادلاتی‌ جهان روبروئیم و از سوی دیگر، بحران توزیع ناسالم منابع کمیاب در عرصه‌های مصرف داخلی‌ درگیریم.در چنین وضعی دست‌یابی به برنامه‌ای برای گریز از وابستگی و نیل به استقلال به نظر چندان‌ آسان نمی‌رسد. هرچند که در راه استقلال گریز از چنین بحران‌هائی غیر ممکن نیست. مهم‌ترین نکته در این راه تشخیص صحیح‌گرانی از گران‌فروشی در عرصه‌ای از تصحیح نظامات توزیع منابع و نقش‌ گروههای اجتماعی است.