بخود می گفتیم
با جوانی خود زنده می شویم
و در پیری، با یادهایمان لبخند خواهیم زد
افسوس
که تمامی یادهایمان را
با خاکستر کین پوشاندند
و ما
حسرت زده
به آدمیانی مینگریم سرگردان
که در فراموشی یادهاشان
گذشته را تقدیس میکنند
و بر ویرانه های یادهامان
سرود آینده ای پیروز را سر میدهند
امروز بخود می گوییم
آن زمان که چون ما پیر شدند
در هجوم کدام یادشان
خواهند گریست؟!
وبسایت محسن قانعبصیری معرفتشناس، شیمیدان، نویسنده و نظریهپرداز