وب‌سایت محسن قانع‌بصیری معرفتشناس، شیمیدان، نویسنده و نظریهپرداز
بدترین میراثی که سیاستمداران هنگام غالب شدن بر دیگر مقولات اجتماعی از خود برجا می‌گذارند، حالتی است که در آن، افراد ناتوان از زایش و خلاقیت می‌شوند (علت نیز روشن است: ساختار روابط سیاسی همیشه براساس قانون و فرمان تنظیم می‌شود) . این ناتوانی، آنها را وامی‌دارد دوغ و دوشاب را مخلوط سازند تا بتوانند اثبات کنند چیزی مهم و قابل تأمل در انبان خود دارند. چنین آثاری آنگاه پدید می‌آیند که رفتارهای سیاسی به قلمرو فرهنگ نفوذ کند و هر یک از حوزههای سیاسی بر آن شوند تا طرف مقابل خود را نه از طریق نقد، بلکه از طریق اتهامات حاکی از فاقد بودن پیوندهای اخلاقی یا ارزش‌های معنوی، از میدان به در کنند.
بیشتر بخوانید »نقدی بر مقاله آموخته‌های بن‌لادن از هایدگر!
