وب‌سایت محسن قانع‌بصیری معرفت‌شناس، شیمی‌دان، نویسنده و نظریه‌پرداز

نخستین جلد «تاریخ تحلیلی صنعت در ایران» به قلم محسن قانع بصیری منتشر می‌شود. نویسنده در این کتاب با طرح نظریه تمدن‌های چهارگانه به تحلیل تاریخ صنعت در ایران پرداخته است. قانع‌بصیری همچنین کتاب «پست‌مدرنیسم و تکنولوژی» را در دست تالیف دارد.

کتاب «غرب زدگی، بسته بندی نوستالژیک تاریخی» منتشر شد. این کتاب که توسط نشر قطره منتشر شده است، بر اساس نقد نظریه غربزدگی جلال آل احمد شکل گرفته است.

آن چه ما را به آل احمد نزدیک کرد، جاذبه او در حضور فعال اجتماعی بود. او توانست خود را در مرکزیت جریان روشنفکری دهه های سی و چهل قرار دهد. اما آل احمد با عرضه نظریه غرب زدگی، نه تنها غرب را در حجاب قدرت تحلیل ما قرار داد، بلکه مفاهیم توسعه و تکنولوژی را هم از ادبیات روشنفکرانه ما خارج کرد و به جایش نوعی رادیکالیسم ضد حکومت وقت پدید آورد که نیروی جاذبه اش نقش ما را در آینده ای که در پیش داشتیم، در ابهام فرو برد، به طوری که می توانید آثار آن را به خوبی ببینید.

چاپ دوم کتاب «جهان انسانی، انسان جهانی» نوشته محسن قانع‌بصیری به تازگی از سوی نشر پایان منتشر شده است. در این کتاب نویسنده می‌کوشد نگاهی به دو افق دوردست و نزدیک در حرکت فردی و اجتماعی انسان انداخته تا رابطه میان آنها را روشن کند.

محسن قانع بصیری، نویسنده این اثر در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، اظهار کرد: پیش از این دو کتاب با عنوان «پرسشی از هایدگر: تکنولوژی چیست» و «مارکس و تکنولوژی» از تالیفاتم منتشر شد، این آثار همراه کتاب «فلاسفه پست‌مدرن و تکنولوژی» در پی ارایه نظریه‌ای در باب اقتصاد، سیاست و فرهنگ‌اند.

قانع بصیری در ادامه درباره روش تحلیلی خود در کتاب «تاریخ تحلیلی صنعت در ایران» گفت: در این کتاب من با ابداع «نظریه تمدن‌های چهارگانه» به تحلیل تاریخ صنعت پرداخته‌ام. این نظریه با استفاده از مساله چهار عنصر اصلی سازنده جهان، یعنی آب، باد، خاک و آتش از دیدگاه فلاسفه پیشاسقراطی، طرح شده است.

هر چه درباره گردشگری بنویسید و هر راه­ حلی که ارائه دهید فایده ای در توسعه گردشگری نخواهد داشت مگر آن­که به موضوع مهم فضای ارتباطی توجه کنید. غرض از فضای ارتباطی آن حوزه از زمان و مکانی است که آدمیان قادر اند اوقات فراغت خود را در ارتباط با یکدیگر طی کنند. فضایی است مالامال از تبادل خواسته­ ها و داشته­ ها. میدانی است که بسته به نوع فضای خود شرایط لازم را برای هر فرد علاقه­ مند به فعالیت در آن میدان فراهم می­ آورد. در چنین فضایی هر فرد می­ تواند با حضور خود، داشته­ ها و ساخته­ ذهنی و دستی خود را عرضه کرده و در عین حال از شرایط مناسب برای خلق راه جدید و عرضه استعداد خود بهره جوید.

بسیار می­ گویند که حافظ به سفر چندان علاقمند نبود. ظاهرا بیت فوق هم چنین می­گوید حافظ حتی آرزوی برانداختن نابودی ره و رسم سفر را دارد. اما آیا بواقع چنین است؟ برای پاسخ به این پرسش باید پرسش­های دیگری را مطرح کنیم. زیرا می­دانیم چند نوع سفر وجود دارد. سفری کیهانی و بیرونی و در مقابل سفری درونی و معنوی، اگر چنین است در این میان حافظ از چه نوع سفری بیزار است. اگر سفر را حرکت از حوزه­ای به حوزه دیگر تعریف کنیم، آنگاه می­توانیم دو نوع سفر کاملا متمایز را به همراه انواع مختلف سفرهای ترکیبی مورد بررسی قرار دهیم، اینان عبارتند از:

روزگاری بود که فرار از محل کار و باصطلاح «فلنگ را در نیمه کار بستن»، در رفتن، یا دیر رسیدن بر سر کار و یا حضوری همراه با بیکاری بسادگی مسیر نمی­شد. یکی از علل مهم که نمی­گذارد این بهانه­ ها ظاهر شوند وضه کوچه­ ها و خیابان­ها بود. بدین معنی که نه ترافیکی وجود داشت و نه آلودگی و غش کردن­های ناگهانی ماموری در حین اجرای ماموریت خود. امروز وضع چنین نیست از محل کار و یا خانه که بیرون می­زنی و می­خواهی چند کار در چند محل تهران بپردازی، تقریبا معلوم است که حتی انجام یکی آن کارها هم چندان ممکن نیست. بهتر است ماجرایی را دنبال کنیم.

زمان به صورت مختلفی ظاهر می­ شود. اما دو صورت آن بسیار مهم­اند. یکی زمان فیزیکی یا زمان مقدر یعنی همان اکنون هایی که مستقل از ما در حال گذر است و سرانجام ما را می­بلعد و دیگر آن زمان که در مساحت شناختی درک می­کنیم. در این شماره و شماره­های بعدی به موضوع زمان می­پردازیم. به­ویژه توجه داشته باشیم که اختراع ساعت و جهانی شدن کاربرد آن بر سرعت ارتباطات و مبادلات میان حوزه­های مختلف تمدنی بشر افزود و طبعا صنعت گردشگری نیز به کمک همین جزئیات توسعه پیدا کرد.