وب‌سایت محسن قانع‌بصیری معرفت‌شناس، شیمی‌دان، نویسنده و نظریه‌پرداز

یک نگاه به جریان بالندگی و تکامل هنر در جوامع مختلف انسانی ما را بسوی چند اصل مهم در این حوزه راهنمایی می کند اینان عبارتند از:

جامعه مدنی جامعه‌ای است که در آن مقوله سیاست از طریق سازمانهای کار اقتصادی و فرهنگی کنترل و اداره می‌شود. به عبارت دیگر ویژگی مهم جامعه مدنی در آشکار شدن نوعی جریان تبدیل تدریجی نظم سیاسی به نظم فرهنگی از طریق فعالیت سازمانهای کار اجتماعی است، البته به شرطی که این سازمانهای کار، مسلح به ابزار پژوهش شده باشند. در حقیقت تبدیل جامعه سنتی با نیروی سیاسی یک سویه به جامعه مدنی با نیروی تبدیلی اقتصاد، هنگامی میسر شد که بخش اقتصاد توانست مسلح به پژوهش شود و از این طریق مدام به آنتروپی خود، مهار کنترل را وارد سازد. در این گفتگو برآنیم که ویژگیهای این نوع از تبدیلها را در دو گروه جوامع با توسعه شتابان و کند ارزیابی کنیم و به خصوص نقش نیروهای مختلف جامعه را بر این روندهای تبدیلی آشکار سازیم.

آنچه که باید آن را مهم‌ترین معظل مدیریت نامید، حاصل تضاد و درگیری‌هایی است که میان دوگرایش عادت و تغییر (خلاقیت) در درون‌سازمان پدید می‌آید. این تضاد نه تنها به دلیل ضرورت‌ وجود این دو خصلت شکل می‌گیرد بلکه عوامل درونی نیز بن‌ مایه‌های نوعی مقاومت در برابر تغییر درسازمان کار را می‌آورند. به‌ ویژه در کشور ما که بیشتر نهادها وسازماه‌های دولتی، شبه‌ دولتی‌اند و به علت تغییر جایگاه بیمارگونه دو انگیزه مادی و معنوی در این‌سازمان‌ها این معضل با نیروی بیشتری در مقابل‌ ساختار مدیریت قرار می‌گیرند.

شاید هیچ موضوعی در مدیریت مهمتر و مهجورتر از اخلاق‌ نبوده است. علت آنست که با آمدن مدرنیزم و عقلائی شدن‌ مدیریت، موضوع اخلاق در سایه عقل قرار گرفت و تبدیل به‌ امر غیر قابل تحلیل شد(اخلاق از منظر اجتما عی به تبارشناسی‌ مربوط می‌شود و از نظر فردی به موضوع آرزوهای درونی فرد که زاینده ارزش‌هایش می‌باشد).

 هیچ مقوله‌ای به اندازهء "قدرت‌" از جاذبه و خطر آکنده نیست. دامنهء جاذبه قدرت بسیار وسیع است و از این‌رو حضور در چنین‌ دامنه‌ای نیاز به شجاعت است. علت چنین ویژگی‌هایی در تغییر شکل مداوم قدرت است. قدرت مدام در حال تغییر است. اصولا تمایز میان دو فرد صاحب قدرت را می‌توان در نسبتی که میان خود و این تغییرات‌ برقرار می‌سازند شناسایی کرد. از نقطه نظر کلی هر چه قدرت‌ فرهنگی به قدرت سیاسی کاهش یابد می‌توان نمادی از بلاهت‌ را مشاهده کرد و بر عکس هر چه قدرت سیاسی به قدرت‌ فرهنگی تبدیل شود، با روندی از توسعه روبه‌رو می‌شویم، بطوریکه مدیریت این تبدیل را مدیریتی هوشمند می‌خوانند.

هنگامی که انجمن مدیریت ایران تأسیس شد، شاید هیچ یک از مؤسسین و اعضایش فکر نمی‌کردند که انجمن این چنین عمر طولانی را پشت سر بگذارد. اکنون برای اغلب همان مؤسسین‌ (البته منهای آنها که از دست رفتند) این پرسش مطرح می‌شود؛چه‌ شد که ان جمن توانست چنین زمانی را، آن هم با حوادثی گاه‌ بسیار مخرب و تأثیرگذار پشت سر گذارد؟ پاسخ به این پرسش‌ چندان ساده نیست. اما کوشش برای ردیابی پاسخ به این‌ پرسش دارای ارزش است. آن هم در محیطی که معمولا عمر تشکل‌های مستقل از چند سال تجاوز نمی‌کند.

در سرزمین قد کوتاهان سایه ها بزرگ می شوند آن هنگام که خورشید غروب میکند

دراز سالیانی در جوانی لحظه ها را می‌بوسیدم تا شاید از جادوی هجومشان لبریز شوم اما آغوشی همراه تن ملتهب بلوغ نشد و بوسه‌ای گونه‌های آرزو را تر نکرد کنون در جادوی لحظه‌های گذشته شب‌های حسرت را شماره می‌کنم تا مگر بر دستان لرزانم پیاله‌ای زنده شود تا مگر باران شوق آن لحظه‌های شلاق خورده را در مذاق باد گذارد …

گفتی بهشت: اراده ایست همیشه پیروز و طلبی است به کام آمده خود نمی دانستی یا به یاد نمی آوردی که یکبار از هجوم کسل بارش گریختم تا شیرینی زندگی را از معبر جدالها بدزدم خود مرا آنچنان ساختی که عطر لذت را در هجوم طعم تلخ درد و راز خوشی را در تجربه لحظه های مرگ بیاموزم تنها تشنگان …

با اولین بازی کودکانه در مرزهای هراس شرم و حسرت آغازین حس بودن در هزار توی درد شدم در کوچه های شهر آنجا که کودکان شادی بازی را با تیغ های حسرت زخمی می کردند تا لذت اولین شدن را در قله های غرورشان بچشند مزه سکوت را در پس خاکریزهای فرار چشیدم و اشک حسرت زمین صورتم را آبیاری …