وب‌سایت محسن قانع‌بصیری معرفت‌شناس، شیمی‌دان، نویسنده و نظریه‌پرداز

گرچه پیرم، تو شبی تنگ در آغوشم گیر

برای ثبت نام به وب سایت www.hanoozart.ir مراجعه کنید.

چرا دیر آمدی ای شاعر دم خوش مستی و ای شناگر دریای شوریده سری

ما گریزانیم ما حاشیه نشین رویدادهاییم آنچه می بینیم در فاصله تقدیر تا تصادف از حافظه مان می گریزد

به یاد داری؟ آن دوردستی را که من و تو در پس دروازه اکنون یگانه بودیم

از اتاق خالی عمر خود خیره بر بلندای قلعه خیال انتظاری تلخ را شماره می کردم به ناگاه شعله آرزویی نفس خسته از بودن مرا سرشار از شعر زندگی کرد فرشته عشق را دیدم که از دورادور مرز هستی نگاهش خاک تر دیده هایم را پر از جوانه های اراده کرد قلمی را که سالها بر فرش پوسیده تاریخی فراموش …

روزگاری جهانی بی کران بودم در ذره ای نادیدنی امروز اما ذره ای حقیرم در بیکرانگی جهانی ناپیدا روزگاری آینده تنها پناهگاه اندیشه ام بود امروز اما اندیشه ام، زندانی بند تنگ و سنگی گذشته است روزگاری مرهمی بودم بر صورت حسرت زده تجربه های تلخ بر زخم کین هایی نشسته بر دروازه ترس امروز خود زخمی تیغ تیز انتظارم …

محسن قانع بصیری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران عنوان کرد: ترجمه درست و مناسب از کتاب‌های مارکس در سال‌های پس از انقلاب در ایران منتشر شد. دانشجویان و علاقه‌مندان به فلسفه در سال‌های قبل از انقلاب حتی خواب داشتن و مطالعه کتاب‌های «هجدهم برومر لوئی بناپارت» و «دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی» را نیز نمی‌دیدند. وقتی این کتاب‌ها مطالعه نشوند، به هیچ عنوان نمی‌توان با بن‌مایه‌های اصلی فلسفه مارکس آشنا شد.

محسن قانع‌بصیری می‌گوید کتاب «تاریخ تحلیلی صنعت در ایران» نزدیک به هفت‌ سال است که با وجود وعده‌های مکرر سفارش‌دهنده آن هنوز منتشر نشده است. به گفته وی این کتاب از جمله آثاری است که در حوزه جامعه‌شناسی اقتصاد می‌گنجد.

پرسش از اندیشه مارکس، پرسش از چگونگی تحولات اجتماعی است. بر این اساس تحلیل ما از اندیشه مارکس نیز با همین پرسش آغاز می‌شود. به طور کلی و در رابطه با اندیشه مارکس می توان موضوع تحولات اجتماعی را با یک پرسش اساسی آغاز کرد. از منظر اقتصاد سیاسی آیا موضوع تضاد میان کار و سرمایه می‌تواند به عنوان یک تضاد و تامل و اصلی در عصر سرمایه‌داری عمل کند یا آن که این تضاد نیز تابع موقعیتی است که نیروهای مولد در آن قرار دارند و پرسش هم این است که چرا باید در آنتاگونیسم این تضاد، تنها اقتصاد سیاسی وارد میدان شود و اثری از فرهنگ نیست.